Zarys historii Szkoły Podstawowej nr 15 w Lublinie
Lata 1918-1944
Szkoła Podstawowa nr 15 powstała wraz z odzyskaniem przez Polskę niepodległości w 1918 roku. Mieściła się w drewnianych pawilonach przy ul. Długiej 6. Uczęszczało do niej kilkuset uczniów, którzy często pochodzili z odległych dzielnic Lublin m. in. z Wrotkowa, Dziesiątej, a także z Motycza i Zemborzyc.
W miarę upływu lat szkoła rozwijała się i na początku lat trzydziestych uznana została jedną z przodujących szkół Lublina. Miała doskonale wyposażone pracownie: fizyczną i biologiczną, salę zajęć praktycznych i salę gimnastyczną. Wokół szkoły był ogródek botaniczny i alpinarium. Z pracowni korzystało kilka sąsiednich szkół, a z przyszkolnego ogrodu korzystało aż 19 lubelskich szkół.
Biblioteka liczyła 747 tomów, obok niej działała biblioteka uczniowska z księgozbiorem liczącym 250 pozycji. Książki były udostępniane uczniom klas 4-7. Przy szkole działały także: Spółdzielnia Uczniowska prowadząca sklepik, bardzo dobrze prosperujące Kółko Krajoznawcze, które wydawało własną gazetkę pt. "Nasze Echa" i chór szkolny.
Szkołą nr 15 kierował w tym czasie Czesław Wycech, późniejszy marszałek Sejmu PRL. Na przełomie 1932-1933, pomimo kryzysu gospodarczego, z inicjatywy Koła Rodziców ludność Kośminka wspólnym wysiłkiem powiększyła budynek o 4 sale lekcyjne. W tym samym okresie szkoła została podzielona i utworzono Szkołę nr 16.
Do szkoły uczęszczały głównie dzieci z bardzo biednych rodzin, dlatego prowadzono w niej w szerokim zakresie dożywianie i udzielanie pomocy materialnej i rzeczowej (np. na "Gwiazdkę" rozdawano ubrania).
Pod koniec lat trzydziestych szkoła została bardzo rozbudowana - przybyło 3 sale lekcyjne, szatnie, pomieszczenie na bibliotekę, kancelaria, i zaplecze do pracowni przyrodniczej, w którym przechowywane były pomoce naukowe. W czerwcu 1938 roku podczas pięknej uroczystości szkoła otrzymała sztandar, a prezydent miasta uroczyście oddał do użytku nowe pomieszczenia.
Pomyślny rozwój szkoły został przerwany wybuchem II Wojny Światowej. We wrześniu 1939 roku budynek szkoły zajęli Niemcy, nauczycieli aresztowano. Sztandar szkoły został ukryty przez rodziców. Naukę wznowiono w latach 1940/41 w kilku wynajętych lokalach przy ulicach: Żelaznej 20, Leśnej 13, Pawiej 62 i Kapucyńskiej. Niemieckie władze wycofały część podręczników. Szkoła pracowała w bardzo ciężkich warunkach przez całą okupację. W 1944 roku spłonął dawny budynek szkoły, gdzie Niemcy utworzyli magazyny apteczne.
cdn...
