Ogród Pamięci
Dąb Pamięci Jana Pawła II
Idea powstania szkolnego Ogrodu Pamięci narodziła się z inicjatywy polonistki, p. Teresy Szabelskiej. Można rzec, że jej zaczynem stała się uroczystość posadzenia tzw. Dębu Papieskiego, która miała miejsce 18 maja 2007 roku, czyli w 87. rocznicę urodzin Karola Wojtyły. Wówczas zrodziła się koncepcja stworzenia spójnego ogrodu, który oprócz walorów ekologicznych, różnorakiej roślinności i krzewów przywracał by pamięć o znaczących wydarzeniach i ludziach z punktu widzenia najnowszej historii Polski. Tym samym na terenie zielonym przed budynkiem szkoły pojawił się dąb szypułkowy - pomnik, będący jedną z sadzonek poświęconych przez Jana Pawła II w czasie pielgrzymki polskich leśników w 2004 roku. W pobliżu drzewka, stanowiącego naturalne dziedzictwo najstarszego w Polsce dębu "Chrobry" usytuowano również symboliczny pomnik, znamionujący niniejszy fakt.
"Katyń... ocalić od zapomnienia" - dąb pamięci i tablica pamiątkowa
W 2010 roku, w 70. rocznicę zbrodni katyńskiej w przestrzeni publicznej zainicjowany został program edukacyjny "Katyń... ocalić od zapomnienia", który stanowił wyraz szacunku i pamięci dla Bohaterów Zbrodni Katyńskiej. Akcja polegała na posadzeniu 21.473 dębów pamięci, symbolizując pomordowanych oficerów w Katyniu, Starobielsku i Ostaszkowie. Nasza szkoła włączyła się w ten program, organizując 12 maja 2010 roku uroczystość posadzenia Dębu Pamięci pod hasłem: "Bo cierpienie na to jest dane człowiekowi, ażeby Bóg szczególnie mógł w życiu ludzkim zwyciężać" (Jan Paweł II). Potwierdzeniem tego faktu był Certyfikat o unikalnym numerze 00712/10403/WE/2009, który stanowił formalny dowód na posadzenie dębu w konkretnej placówce edukacyjnej.
Dąb Pamięci Wincentego Karbowiaka został zasadzony przed budynkiem szkoły, na przeciwko Dębu poświęconemu Patronowi szkoły, Janowi Pawłowi II. Obok niego stanął również kamień, na którym umieszczona została Tablica pamiątkowa.
W uroczystości wzięli udział zaproszeni goście:
Pani Krystyna Kasprzak, córka Wincentego Karbowiaka
Pan Ryszard Karbowiak, syn Wincentego Karbowiaka
Pan Aleksander Kasprzak, zięć Wincentego Karbowiaka
Pani Danuta Malon, przewodnicząca Stowarzyszenia Rodzin Katyńskich w Lublinie
Pan Lech Sprawka, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
ks. Tadeusz Liminowicz, kapelan Stowarzyszenia Rodzin Katyńskich w Lublinie
podinspektor Artur Ertman zastępca komendanta Komendy Miejskiej Policji w Lublinie
Pan Mirosław Romańczuk, zastępca dyrektora Wydziału Oświaty i Wychowania Urzędu Miejskiego w Lublinie
Pani dyrektor Ewa Jezierska, Szkoła Podstawowa 32
Pani dyrektor Jolanta Józefaciuk
Pani Anna Jędrych, członek prezydium sekcji Oświaty NSZZ Solidarność
ks. Jan Bielak
Pan Andrzej Skrzypa, przewodniczący Rady Rodziców Gimnazjum nr 15 im. Jana Pawła II w Lublinie
Pani Małgorzata Guz, zastępca przewodniczącego Rady Rodziców
Zaproszeni goście, Dąb Pamięci, Tablica pamiątkowa
W ramach uroczystości poświęcenia Dębu Pamięci zaplanowana została wspólna modlitwa w intencji wszystkich pomordowanych w Katyniu, Starobielsku i Ostaszkowie, a także krótka część artystyczna nawiązująca do tych tragicznych wydarzeń w historii narodu polskiego.
Wincenty Karbowiak
Wincenty Karbowiak urodził się 6 listopada 1905 roku w Stawie koło Poznania, syn Leokadii i Kazimierza, stopień służbowy st. posterunkowy. Odbył obowiązkową służbę wojskową i w 1929 roku wstąpił do Policji Państwowej. Został skierowany na przeszkolenie do Normalnej Szkoły Fachowej w Mostach Wielkich. Początkowo służył w Policji mundurowej, a następnie w tajnej - mając przydział służbowy do Komendy Powiatowej PP w Lesznie Wielkopolskim.
Został aresztowany 17 września 1939 roku w Kowlu i wywieziony do Ostaszkowa. Przebywał tam do 10 kwietnia 1940 roku. Następnie wywieziony do Kalenina (obecnie Twer) i z Siedziby Zarządu NKWD został zamordowany. Zwłoki ukryte w lesie pod wsią Miednoje. Na liście wywozowej NKWD nr 023/4 z dnia 10 kwietnia 1940 roku jego nazwisko figuruje pod pozycją 21 (teczka personalna 3075).
Prezydent Rzeczpospolitej Polski Lech Kaczyński postanowieniem z dnia 5 października 2007 roku mianował go pośmiertnie na stopień aspiranta Policji Państwowej. Cała uroczystość odbyła się w dniach 9-10 listopada 2007 roku na Placu Piłsudskiego w Warszawie. Jego nazwisko widnieje na Liście Katyńskiej pod numerem 3812.
Kamień Powstańczy
Na rok 2013 przypadła 150. rocznica wybuchu Powstania Styczniowego. Był to doniosły jubileusz upamiętniający dramatyczne wydarzenia w historii Polski oraz determinację ludzi dążących do odbudowy suwerennego Państwa. Lublin, jako miasto również włączyło się w te obchody, a co za tym idzie zaangażowane zostały wszelakie instytucje i organizacje lokalne, w tym szkoły. Każda z nich została poproszona o przygotowanie konkretnej inicjatywy, która "żywo" wpisywałaby się w miejski kalendarz uroczystości.
Nasza szkoła opracowała program uroczystości odsłonięcia Kamienia Powstańczego w szkolnym Ogrodzie Pamięci. Inicjatorką całego przedsięwzięcia była polonistka, p. Teresa Szabelska, która wspólnie z Dyrekcją szkoły zajęła się organizacyjną stroną przedsięwzięcia. Uroczystość została podzielona na dwie części, przed pomnikiem i na holu szkoły. Na zewnątrz, pośród zebranej społeczności szkolnej oraz zaproszonych gości został odczytany Apel Poległych, a pod pomnikiem - zapalono znicze i złożono kwiaty. Następnie dalsza część imprezy była kontynuowana w budynku szkoły. Podczas niej zostały zaprezentowane powstałe na tę okoliczność dwa utwory muzyczne (Powstańcze kamienie, Ogród Pamięci), do których tekst napisała p. Teresa Szabelska, a muzykę skomponował p. Marek Dudek.
Powstańcze kamienie
Kamienie, powstańcze kamienie
Zimne i mocne stoją jak cienie
Jak łzy ogromne w historii oku
Jak twardy rozkaz: Bez odwrotu.
Polskie kamienie – dziejów granice,
Polskie kamienie – lat tajemnice,
Powstańcze ślady na nich wyryte
Słowa przysięgi w ziemi ukryte.
Szukam słów prawdy w twarzy kamienia.
Znajduję smutek i gniew spojrzenia.
Cena wolności jest wciąż najwyższa.
Chwila pamięci coraz cichsza.
Gdzie się podziały młodzieńcze twarze?
Gdzie ich nadzieje w dziejów bezmiarze?
Czas je ustawia jak krwawe cienie.
Nie ma już ludzi - krzyczą kamienie!
Ogród Pamięci
1.Powstańcze szlaki bitewne, kamienne twarze żołnierzy
ożyją teraz, teraz na chwilę, bo czas nam los ich powierzy./2x
2.W żywych krainie pamięci miejsce chwalebne mają
bo cenę życia, życia i śmierci najlepiej z nas wszystkich znają. /2x
3.Nie bój się wahań i ciszy, która jak grzmot uderza
nie bój się wybrać drogi, którą prawda świat przemierza. /2x
4.Uszanuj pamięć przeszłości, bez niej nie istniejemy
uszanuj wielkość, wielkość idei, w niej małość swą grzebiemy. /2x
5.Wejdź do Ogrodu Pamięci pielgrzymie zagubiony
tam ujrzysz kształt, kształt idei - losu ludzkiego szczyt stromy. /2x
6.Poznaj zadumę kamieni w słowach, które jak blizny
wyżłobiły w sercach Polaków najdroższe imię Ojczyzny. /2x
Dopóki Język Żyje
Z okazji 100. rocznicy odzyskania przez Polskę Niepodległości powstała idea upamiętnienia tej doniosłej rocznicy przez społeczność naszej szkoły. Tym samym 8 listopada 2018 roku dzieci i młodzież, dyrekcja i nauczyciele oraz zaproszeni goście, a wśród nich p. Mariusz Banach, zastępca Prezydenta Miasta Lublin, p. Beata Stepaniuk-Kuśmierzak, Radna Miasta Lublin, p. Paulina Dębiec, inspektor Wydziału Oświaty i Wychowania Miasta Lublin, p. Wiesława Stec, przewodnicząca Sekcji Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” Regionu Środkowowschodniego oraz p. Anna Szwedo, wiceprezes Oddziału ZNP w Lublinie zgromadzili się na placu przed szkołą przy pięknej, słonecznej pogodzie. Uroczystość rozpoczęło wspólne odśpiewanie Hymnu Narodowego, po którym odsłonięto Tablicę pamiątkową podkreślającą wielkość i piękno języka Ojczystego, pozostające na zawsze "najtrwalszym symbolem dziedzictwa zapisanego w umysłach i sercach Polaków". Jej fundatorką i pomysłodawczynią była polonistka, p. Teresa Szabelska. Po wystąpieniu przedstawiciela młodzieży cała społeczność szkoły oraz zaproszeni goście udali się do budynku szkoły na dalszą część uroczystości, którą rozpoczął koncert pieśni patriotycznych w wykonaniu solistów i chóru szkolnego "Tibi Papa" pod kierownictwem p. Ewy Dobosz-Nalepy i p. Marka Dudka. Po nim młodzież, przygotowana przez p. Wilhelmę Mazurek odczytała patriotyczny Apel Literacki, wykonano po raz pierwszy napisaną specjalnie na tę okoliczność piosenkę pt. "Dla Niepodległej" autorstwa p. Teresy Szabelskiej (tekst) i p. Marka Dudka (muzyka) oraz zaprezentowano utwór poetycki pt. "Modlitwa za Ojczyznę" napisany przez Julię Mączkę z klasy 8a na konkurs zorganizowany przez redakcję Tygodnika Katolickiego „Niedziela”, którego uczennica została laureatką I miejsca. Całość wydarzenia zakończyło miłe spotkanie nauczycieli i zaproszonych gości na wspólnym poczęstunku.
Dla Niepodległej
1. Ogniem słowa opisali Cię poeci
sercem matek wyraziły dzieci Cię
ojców świętą Twoją wolność była
w żołnierskiej służbie wypełniła się.
Ref. To jest piosenka dla Niepodległej,
zawsze odważnej i nigdy uległej,
droższa niż życie jej wolność była,
bo w jej korzeniach tkwi nasza siła. /2x
2. Kraty więzień, wojen łańcuch, krwawe deszcze,
ale w sercu pieśń wolności głośno brzmi,
bo znów wiosna da nadzieję swoją
znów jesień zbudzi, zbudzi Polskę mą.
3. Cóż Ci powiem, młody przyjacielu,
gdy tak biegniesz do celu drogą swą
Ojczyzna niech Ci zawsze miłą będzie,
bo Tyś jej sercem, dumą, siłą jest.
